Tip 2 diyabetes mellitus (DM), insülin eksikliği ya da etkisindeki defektler nedeniyle organizmanın karbonhidrat, yağ ve proteinden yeterince yararlanamadığı, sürekli tıbbi bakım gerektiren, kronik metabolizma hastalığıdır.

Diyabetli hastalarda normal nüfusa göre iki kat daha fazla depresyon ve anksiyete görülür. Altmış dört ya altındaki diyabet tanılı hastalarda sigara içme, düşük sosyoekonomik durum ve kadın cinsiyet depresyon açısından bağımsız risk faktörü olmakla birlikte zayıf glisemik kontrolde depresyonla ilişkili bulunmuştur. Depresif ve anksiyöz kişilerde diyet rejimi ve ilaç alımına uyum daha zordur. Birkaç kontrollü çalışmada depresyon tedavisinin glisemik kontrolü iyileştirdiği gösterilmiştir. Depresyon diyabet gibi kronik hastalıkların gidişatını olumsuz etkiler. Depresyonun diyabetik hastalarda yaşam tarzı değişikliği üzerine olumsuz etki ettiği ve tedavi uyumunu zayıflattığı gösterilmiştir. Depresif diyabet tanılı hastalarda depresif olmayanlara göre diyet önerilerine uyumda güçlük, kötü glisemik kontrol, komplikasyon sıklığında ve mortalitede artış gösterilmiştir. Yapılan çalışmalarda depresif atak sıklığı ile hemoglobin A1c (HbA1c) düzeylerinin ilişki gösterdiği anlaşılmıştır. Huzur ve Bakımevimizde Diyabet Mellitus hastalarına hizmet verilmektedir.